„Każdy rodzaj sportu niesie ze sobą bogaty skarbiec wartości. Ćwiczenie uwagi, kształcenie woli, wytrwałość, odpowiedzialność, znoszenie trudu i niewygód, duch wyrzeczenia i solidarności, wierność obowiązkom – to wszystko należy do cnót sportowca.”
„Oby sport promował radość życia, odpowiedzialność, zdolność do poświęceń szacunek dla każdego człowieka”
„Sport to najlepsza droga do pokonania granic”
„Sport uprawiany we właściwy sposób, jest wspaniałym ćwiczeniem cnót moralnych.”
„Sport zajmuje dzisiaj znaczącą pozycję zarówno na poziomie osobistym, jak i globalnym. Jest systemem nerwowym współczesnego świata i nowym polem działania dla kościoła.”
„Sport jest częścią kultury i nieodłącznym elementem rozwoju człowieka w służbie pokoju i braterstwa.”
„Sport jest z pewnością jednym z ważnych zjawisk, zdolnym przekazywać bardzo głębokie wartości językiem powszechnie zrozumiałym. Może być nośnikiem wzniosłych ideałów humanistycznych i duchowych, jeśli jest praktykowany w duchu pełnego poszanowania reguł, ale może także sprzeniewierzyć się swoim prawdziwym celom, jeśli służy obcym sobie interesom, które lekceważą centralną rolę człowieka.”
„Sport ujawnia nie tylko bogate możliwości człowieka, ale także jego zdolności intelektualne i duchowe. Nie polega jedynie na sile fizycznej i wydolności mięśni, ale ma także duszę i dlatego w pełni musi ukazywać swe oblicze.”
„Potencjał ukryty w sporcie sprawia, że jest on szczególnie ważnym narzędziem integralnego rozwoju człowieka oraz czynnikiem niezwykle przydatnym w procesie budowania społeczeństwa bardziej ludzkiego. Poczucie braterstwa, wielkoduszność, uczciwość i szacunek dla ciała – stanowiące z pewnością niezbędne cnoty każdego dobrego sportowca – przyczynią się do budowy społeczeństwa, gdzie miejsce antagonizmów zajmie sportowa rywalizacja, gdzie więcej ceni się spotkania niż konflikt, uczciwe współzawodnictwo niż zaciętą konfrontację.”
„Sport nie jest celem, ale środkiem, może stać się czynnikiem współtworzącym cywilizację i służącym prawdziwej rozrywce, pobudzającym ludzi, by ujawniali swoje najlepsze strony, a unikali wszystkiego, co może im zagrażać lub wyrządzać poważne szkody im samym lub innym.”
„Sport to nie tylko radość życia i zabawa, ale także nauka pokojowego współistnienia, otwarcia na inne kultury, sposób nawiązywania kontaktów między narodami”.
„Sport jest rodzajem powołania.”
„Sport nie może utracić swego wymiaru ludzkiego, złożonego z gry, wolności, instynktu społecznego i kontaktu z przyrodą.”
„Sport musi zawsze pozostawać okazją do święta i zdrowej rozrywki, w której szanuje się rywali i uważa się za towarzyszy zabawy.”
„Zadaniem współczesnego sportu jest przekazywanie młodzieży takich wartości jak lojalność, wytrwałość, przyjaźń, współpraca, solidarność.”
Czy wiesz, że?
Jan Paweł II w młodości grał w Wadowicach piłkę nożną, na początku jako obrońca, a potem jako bramkarz, jeździł na łyżwach i na nartach, brał udział w spływach kajakowych, był zamiłowanym wędrownikiem po górskich szlakach. Może właśnie, dlatego poświęcił tak dużo uwagi zagadnieniom sportowym.
Podczas Jubileuszu Sportowców w 2000 roku podsumował doniosłą rolę sportu w mijającym stuleciu, jak i zwrócił się z przesłaniem dla sportowców całego świata na nowy wiek i nowe tysiąclecie, wyraził życzenie, by w przyszłości nie ulegając wynaturzeniu, sport mógł sprostać potrzebom naszych czasów, by był to sport, który chroni słabych i nie wyklucza nikogo, uwalnia młodych z sideł apatii oraz obojętności i wzbudza w nich wolę zdrowego współzawodnictwa; sport, który stanie się czynnikiem emancypacji krajów uboższych, pomoże w walce z nietolerancją i w budowie świata bardziej tolerancyjnego; sport, który będzie budził miłość do życia, uczył ofiarności, szacunku i odpowiedzialności, pozwalając należycie docenić wartość każdego człowieka.
Jan Paweł II podkreślał, że sportowcy, będąc idolami publiczności, mają na nią ogromny wpływ. Sport jako zjawisko przyciągające uwagę ludzi na całym świecie, może stać się narzędziem budowy bardziej przyjaznego i solidarnego świata. Na sportowcach spoczywa wielka odpowiedzialność. Są powołani by uczynić ze sportu okazję do współpracy i dialogu, przełamywać bariery językowe, rasowe i kulturowe, przyczyniać się do rozwoju cywilizacji miłości.
-Jan Paweł II był pierwszym papieżem, który zasiadł na trybunie stadionu jako piłkarski kibic.
-Na prywatnych audiencjach przyjął dziesiątki organizacji sportowych, klubów, jak również zawodników.
-Dwukrotnie spotkał się w Watykanie z delegacją klubu, Cracovia, którego był sympatykiem.
-Był min. honorowym członkiem Barcelony i każdego roku otrzymywał karnet na mecze katalońskiego klubu.
-W pierwszym roku pontyfikatu zażyczył sobie, by w jego letniej rezydencji wybudowano basen. Pływał nim do sierpnia 2000roku.
-Wielokrotnie oglądał skoki narciarskie w telewizji, a zwycięstwa Adama Małysza przyjmował z wielką radością (ze względów zdrowotnych sam musiał zrezygnować z jazdy na nartach).
-Janowi Pawłowi II, który od przeszło 26 lat zajmuje position na drogach ludzkości – tak zwrócił się do papieża prezes firmy Ferrari.
-W 2004 roku utworzył w Watykanie departament sportu, w uznaniu znaczenia, jakie ta dziedzina życia odgrywa w dzisiejszym świecie.
-Prezes Włoskiego Komitetu Olimpijskiego Gianni Patrucci powiedział: „Odszedł Papież sportowców”.